Tytus Miecznikowski
Tytus Miecznikowski urodzony w rodzinie znanych krakowskich artystów plastyków, w wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Jako solista i kameralista występuje od 8 roku życia. W 1976 r. jako uczeń Czesławy Klimczyk został laureatem I nagrody Międzynarodowego Konkursu Młodych Skrzypków im. H. Wieniawskiego w Lublinie, w 1978 r. zwycięzcą Concerto Competition w Interlochen (Stany Zjednoczone). W 1980 r. zaczął grać na wiolonczeli pod kierunkiem Krzysztofa Okonia i dwa lata później zdobył I nagrodę z wyróżnieniem na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Wiolonczelistów. Następnie ukończył studia u Miklosa Perenyi na fakultecie artystycznym Akademii Muzycznej "Liszt Ferenc" w Budapeszcie i póżniej w konserwatorium w Bernie u Waltera Grimmera i Johannesa Bühlera. W 1986 otrzymał nagrodę m. Krakowa w dziedzinie muzyki.
W 1988-1990 bardzo wiele podróżował jako wiolonczelista-solista niemieckiej orkiestry kameralnej we Frankfurcie nad Menem wykonując repertuar tradycyjny i nowoczesny w licznych domach koncertowych Europy: w ramach jednego tournee prezentował m.in. premierę Notturno na wiolonczelę i orkiestrę Helmuta Lachenmanna obok Frankfurtu i Monachium równiez w Moskwie, Leningradzie, Rydze i Wilnie. Zagrał również premiery zadedykowanych mu kompozycji Concerto per Archi II oraz Ornifania Zbigniewa Bujarskiego. Występował w ramach niemieckiego programu ministerialnego "Muzyka Współczesna RFN w Rosji", na Warszawskiej Jesieni, na festiwalu "Polska Kultura" organizowanym przez rząd Badenii-Wirtembergii, na festiwalach na zamku królewskim w Gödöllö oraz w Keszthely na Wegrzech, na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk w St. Gallen, w "Ledra Soloists" na Cyprze i na "Longlake Festival" w Lugano. Nagrywał również dla rozgłośni radiowych DRS, Südwestfunk oraz Magyar Radio. Od wielu lat regularnie grywa dla stowarzyszenia "frisch gestrichen" w Bazylei. W tych ramach zagrał m. in. premiery Belenos (kompozycja: Martin Metzger, fotografja: Beat Ernst, 2009), A stone in my shoe (Art Clay, 2009), sonaty na wiolonczelę i fortepian (Beat Schönegg, 2012), Konzert für zwei Violoncelli und eine Bratsche (Beat Schönegg, 2013) i Saitentänze (Martin Metzger, 2013), Largo na altówkę i dwie wiolonczele Zbigniewa Bujarskiego (2013, premiera szwajcarska) oraz Histoire na na wiolonczelę i fortepian (Artemis Aifotiti, 2015).
W 1994 r. nagrał na płyty m.in. suity wiolonczelowe J. S. Bacha, ponownie edytowane w roku 2010 razem z nagraniem sonat gambowych J. S. Bacha (z Martą Gulyas) i nagraniem muzyki kameralnej XX wieku. W 2014 r. ukazała się, nagrana w duecie z Hansheinzem Schneebergerem, płyta CD+DVD z sonatą M. Ravela i sonatiną A. Honeggera na skrzypce i wiolonczelę.
